خوشه ای از خرمن کلام امام
قال امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیه السلام :
شیعَتُنَا المُتَباذِلونَ فى وِلایَتِنا، اَلمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلمُتَزاوِرونَ فى اِحیاءِ
اَمرِنا اَلَّذینَ اِن غَضِبوا لَم یَظلِموا وَ اِن رَضوا لَم یُسرِفوا، بَرَکَةٌ عَلى
مَن جاوَروا سِلمٌ لِمَن خالَطوا؛
امیر المومنین علی علیه السلام فرموده اند:
شیعیان ما کسانى اند که در راه ولایت ما بذل و بخشش مى کنند، در راه
دوستى ما به یکدیگر محبت مى نمایند، در راه زنده نگه داشتن امر و مکتب
ما به دیدار هم مى روند. چون خشمیگین شوند، ظلم نمى کنند و چون
راضی شوند،زیاده روى نمى کنند، براى همسایگانشان مایه
برکت اند و نسبت به هم نشینان خود در صلح و آرامش اند.
(کافى، ج 2، ص 236، ح 24)
این، آغوش خداست
درخت را دیده ای که چگونه در
پس حلول بهار
شکوفه دار شدن را تجربه
میکند؟
قنات را دیده ای که با چه
اشتیاقی، لحظه تموّج آب
را در دل خویش، به رخ کویر
میکشد؟
کعبه نیز همینگونه، مباهات
رویش تو را برجهان فریاد میزند.
این کعبه نیست که شکافته
میشود تا
شکفتن تو را لمس کرده باشد؛
این آغوش خداست که برای تحویل
دادن
تو به آفرینش خویش، گشوده شده
است.