فردای پرحسرت

فردای پرحسرت 

لحظه ها آن قدر تند می گذرند که حسشان نمی کنیم. همه چیز آن قدر یک نواخت، 
روزمره و گاه کسل کننده است که یادمان می رود کجاییم و چه می کنیم. 

خوابمان می گیرد، از یاد می بریم.
آن وقت حساب لحظه ها، کارها، اندیشه ها و همه چیز از دستمان می رود.
یادمان می رود که آمده ایم تا برویم.

یادمان می رود که فردایی هست که باید در آن، حساب تک تک این لحظه ها
را و این داشته های امروزمان را برسند و ما پاسخ بگوییم.

چرا آن لحظه ها را هدر دادی؟ با آنچه به تو دادیم چه کردی؟ 
و آن روز، روز حسرت است. 

وقتی پاداش لحظه های خوبی را که به عملی نیک یا به ذکری 
گذرانده ای، ببینی، آه می کشی که چه اندک لحظه هایی را چنین گذرانده ای
و چه بسیار را هدر داده ای.

کاش یک لحظه دیگر، کاش یک کار نیک دیگر، یک ذکر دیگر، کاش...!
بیا راهی پیدا کنیم که فردا کمتر حسرت بخوریم.

 

توشه ای برای فردا

توشه ای برای فردا 

شب می خوابی و صبح آسوده برمی خیزی.

چند قدمی پی کسب و کاری و بعد خورد و خوراک و استراحتی، و بعد باز هم کار

و تلاش برای موازنه دخل و خرج، و شب خسته و خواب آلود باز سر بر بالش می گذاری.

اما یک لحظه صبر کن. یک لحظه تأمل کن.

سر از این چرخه مدام در حرکت بیرون آر، فردایی هم هست؛ 

فردایی که پای میزان عمل خواهی ایستاد.

آیا تو در این چرخه مدام هر روزه زندگی ات، به این فردا هم اندیشیده ای؟ 

شده است که کارهایت را به نام خدا و با نیت 

خرسندی او به توشه ای برای فردا بدل کنی؟ 

شده است که لابه لای همه کارهایت، به کوله بار خالی ات هم نگاهی بیندازی

و برایش فکری بکنی، و از هر کاری که می کنی، تنها با نیتی الهی، گوهری سنگین

برای میزان عمل فراهم آوری؟

برای فردایی که روز حسرت است؛ 

عمل نیک و نیت پاک امروز ای کاش گفتن، و روزی که

درآن هیچ چیز جز روزت، تو را نجات نمی دهد.

جرعه ای حرف حساب

جرعه ای حرف حساب

خداوند سبحان خطاب به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1) أکْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
2) وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
3) وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.
4) وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
5) وَأخِّرْ نَوْمَکَ إِلَى الْقَبْرِ.

6)وَفَخْرَکَ إِلَى الْمیْزانِ.

7) وَشَهْوَتَکَ إِلَى الْجَنَّةِ.

8) وَراحَتَکَ إِلَى الاَّْخِرَةِ.

9) وَلَذَّتَکَ إِلَى الْحُورِ العینِ.

10) وَکُنْ لى ، أکُنْ لَکَ.

11) وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.

12) وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.

13) فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.¹

اى فرزندآدم!
1) «توشه » را افزون کن ، که «راهِ » [آخرت و رسیدن به سعادت ]، دور است دور!

2) و «کشتى » را تعمیر کن ، که «دریا» عمیق است عمیق!

3) و «بار»[هاى اضافى که در این سفر به کارت نمى آیند] را فرو گذار و سبک گردان ، که راه باریک است باریک!

4) و «عمل »[و کردار و گفتارت ] را خالص گردان ، که «حسابرس »بیناست بینا!

5) و خفتن خویش را به تاخیر بینداز و آن را براى درون قبر بگذار!

6) و فخر کردنت را براى هنگامه برپایى «میزان » [در قیامت ] بگذار.

7) و میل [و برآوردن خواهشهاى دل ]ات را براى بهشت واگذار.

8) و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.

9) و لذت جویى ات را براى [زیستن در کنار] همسران بهشتى واگذار.

10) و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.

11) و با سبک شمردن دنیا، به من نزدیک شو و تقرّب بجوى.

12) و با دشمن داشتن فاجران و بدکاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیکان ، خویشتن رااز آتش ، دور بدار.

13) پس [بدان که ] خداوند، پاداش نیکوکاران را تباه نمى سازد.

من مسافرم ...

من مسافرم ...

 

جهانگردی به دهکده ای رفت تا زاهد معروفی را زیارت کند و دید که زاهد در اتاقی ساده زندگی می کند.

اتاق پر از کتاب بود و غیر از آن فقط میز و نیمکتی دیده می شد.

جهانگرد پرسید: لوازم منزلتان کجاست؟...

زاهد گفت: مال تو کجاست؟

جهانگرد گفت:من اینجا مسافرم.

زاهد گفت: من هم.

 من کیستم...؟!

ارزش من چقدر است...؟!

با زندگی خود تا کنون چه کرده ام...؟!

 

گرداب زیاده خواهی

گرداب زیاده خواهی

من و تو حتی اگر اهل فکر و اندیشه هم باشیم، حتی اگر اهل حساب و کتاب و

سنجش هم باشیم، وقتی هدفمان دنیا باشد، نمی توانیم به آنچه باید بیندیشیم.

اگر من و تو همه سعی و تلاشمان کسب ثروت و تحصیل قدرت و دست یابی به

مقام و موقعیت اجتماعی باشد، حال این هدف با هر جلوه و با هر توجیهی که ذهنمان 

را به خود مشغول کند، نمی گذارد آن گونه که باید اندیشه کنیم.

وقتی افزون طلبی و دنیاخواهی، من و تو را آن قدر به خود مشغول کند که

یادمان برود برای اینها نیامده ایم، دیگر اندیشیدن به فردای قیامت برایمان معنا ندارد.

زیاده خواهیِ دنیایی، گردابی است که از ساحل اندیشه درست دورت می کند و به 

نابودی ات می کشاند و این گرداب، بارها و بارها پیش پای هر کدام از ما پهن می شود.

زینهار از آن لحظه که اندیشه مان طعمه این گرداب شود!

یک جرعه از اقیانوس علم نبی اعظم

یک جرعه از اقیانوس علم نبی اعظم :

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

 

شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ شَرُّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیْرِهِ.

پیامبر اکرم که درود خدا براو وخاندانش باد فرموده اند:

بدترین افراد کسى است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد 

و بدتر از او آن کسى خواهد بود که آخرت خود را براى دنیاى دیگرى بفروشد.

من لا یحضره الفقیه : ج 4، ص 353، ح 5762 

انسان،میهمان دنیا