نه خـــــــــــــواب می خواهم و نه بیــــــــــــــداری...

رهــــــــــــ کیستی ــــــــرو؟!

وَإِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللّهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ یَخْرُصُونَ (انعام-116)

و اگر از بیشتر کسانی که روی زمین اند پیروی کنی تو رااز راه خدا گمراه می کنند، [زیرا] جز از گمان پیروی نمی کنند، و جز حدس و تخمین نمی زنند.

------------------------------------------------

رهــــــــــــ کیستی ــــــــرو؟!

راه شناس هستی؟

به راستی چرا پروانه ها...

به راستی چرا پروانه ها بر روی گلهای مصنوعی نمی نشینند؟!

و چرا بلبلان برای آنها آواز نمی خوانند؟!

و چرا زنبورها برای تولید عسل امید به شهدشان ندارند؟!

چگونه است که آنها فرق "حیات"و "ممات" را اینقدر خوب تشخیص می دهند؟

و اما ما ...            

 

الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفُورُ( الملک ،2)

همان که مرگ و زندگی را ( برای شما آدمیان ) پدید آورد تا شما را بیازماید که

کدامتان نیکوکارترید و اوست مقتدر شکست ناپذیر و آمرزنده.

بی خـــــــــــویش با خدا...سومین♥داده-مناجات ناب ♥دادگی شعبانیه

وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیادَتی و نَقْصی وَ نَفْعی وَ ضَرّی.

و کمی و زیادی و سود و زیانِ من به دستِ تو است، و در دستِ هیچ کس جز تونیست.

در اختیار داشتن سود و زیان مردم از سوی خداوند

خداوند نه تنها «زیادت» و «نفعی» را که نصیب آدمی می گردد از سوی خود می داند، بلکه «نقصان» و «ضرر» و «مصایبی» نیز که به انسان وارد می شود به خود،منتسب می داند؛ همان گونه که در قرآن، بدان اشاره فرموده است که:

وَ ما أَصابَ مِنْ مُصیبَةٍ فِی اْلأَرْضِ وَ لا فی أَنْفُسِکُمْ الاّ فی کِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهاإِنَّ ذلِکَ عَلَی اللّهِ یَسیرٌ. (حدید: 22)

هیچ مصیبتی در زمین و در شما اصابت نمی کند، مگر آنکه قبل از ایجادش درکتابی ثبت است، به درستی که این کار بر خداوند، آسان است.

و نیز در آیه دیگر می فرماید: «ما أَصابَ مِنْ مُصیبَةٍ إِلاّ بِإِذْنِ اللّهِ؛ هیچ مصیبتی رُخنمی دهد مگر به اذن خدا». (تغابن: 11)

و بالاخره در آیه دیگر می فرماید: «قُلْ لا أَمْلِکُ لِنَفْسی ضَرًّا وَ لا نَفْعًا؛ بگو! من مالِکِنفع و ضرر خویش نیستم». (یونس: 49)

همه از صُنع اوست کَوْن و فساد          خلق را جمله مَبْدَأ است و معاد

همه از او و بازگشت بدو                   خیر و شرّ جمله سرگذشت بدو

اختیار آفرینِ نیک و بد اوست              باعث نفس و مُبدع خِرد اوست

سنایی

به گفته خواجه شیراز:

گر رنج پیشت آید و گر راحت ای حکیم     نسبت مکن به غیر که اینها خدا کند

حافظ

بنابراین، نفع و یا ضرری که به گمان ما از دیگران به ما می رسد، در واقع...

 

بی خـــــــــــویش با خدا...دومین♥داده-مناجات ناب ♥دادگی شعبانیه

 

«وَ قَدْ جَرَتْ مَقادیرُکَ عَلَیَّ یا سَیِّدی فیما یَکُونُ مِنّی اِلی آخِرِ عُمْری مِنْ سَریرَتی وَ عَلانِیَتی»

و به درستی که آنچه در ظاهر وباطنِ من تا آخر عمر از من سر خواهد زد، از تقدیرِ تو گذشته است.

تقدیرِ الهی

گرچه بحث از «قضا و قَدَر»، از پیچیده ترین مباحثِ علمِ کلام است، ولی به مناسبت این فراز از دعا، که از تقدیر سخن گفته شده است، بهتر دیدیم که به طورمختصر و به دور از پیچیدگی، اشاره ای به آن گردد.

شاید نخستین سؤالی که با شنیدن نام «قضا و قَدَر» به ذهن آدمی خطور می کند این است که: اگر بنا باشد، هر آنچه که در زندگی آدمی پیش می آید و اتفاق می افتد،بر طبق قضا و قدر الهی باشد، پس چه فایده ای برای دعا می توان تصور کرد و اساساً تلاش در زندگی بشر چه سودی می تواند داشته باشد؟

در پاسخ به این سؤال مهم، آن هم به اجمال باید گفت:

اولاً ـ قضا و قدر همانند درختی با شاخه های انبوه است.

از جمله شاخه های آن این است که: دعا نمودن و به دنبال آن، استجابت دعا،خود از مصادیق قضای الهی است؛ یعنی قضا و تقدیر الهی بر آن تعلق گرفته است که در زندگی آدمی، دعایی باشد و اجابتی.

همچنین خداوند این گونه اراده فرمود و این گونه قضا و قدر خویش را جاری ساخت که هر که در زندگی، اهل تلاش باشد، به آرزوهایش خواهد رسید و مقدر فرمود که هرکه تقوا پیشه کند، رستگار خواهد شد.

ثانیاً ـ در مورد دعا، مطلب بالاتر از این حرف هاست؛ یعنی تأثیر دعا تا آنجاست که می تواند قضایِ الهی را نیز...

 

بی خـــــــــــویش با خدا...نخستین ♥داده-مناجات ناب ♥دادگی شعبانیه

خدایــــــــــا!!!!!

بشنو دعایم را هنگامى که تو را خوانم و

بشنو صدایم را هر گاه تو را صدا زنم

 

رو به من کن هرگاه با تو راز گویم

زیرا

من به ســـــــــ♥ــــوى تو گریــــــــــــختم

و پیش رویت ایستادم

--------------------------------------------------------------------------

بسم الله الرئــــــــــــوف

هر کسی از دریا  به شیوه ی خود لذت می برد، شخصی در ساحل می نشیند و از نگاه کردن به آن لذت می برد یا شخصی با شنا کردن یا دیگر ی با قایق سواری در آن یا با غواصی کردن در عمق آن، به هر حال هر کسی به اندازه ی علاقه، حرفه، شوق و اشتیاق خود بهره ای از این نعمت عظیم پروردگار هستی نصیب روح و جان خود می کند رفتار های انسان ها در مقابل سایر نعمات الهی نیز چنین است.

مناجات شعبانیه یکی از این نعمت هاست، دریایی وسیع و عمیق از معرفت حضرت حق جل جلاله، مناجاتی عارفانه از زبان امام موحدان و امام المتقین امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام.

دعا و نیایش سخن باطن است و موجب جلای دل که به انگیزه ارتباط بنده با خدا، قطره با دریا، ظلمت با نور، نهایت ضعف بانهایت قوت، منتهای نقص با کمال نامتناهی انجام می گیرد.

شایسته است که بر این فرازهای نورانی دل داده  شاید عطشمان از معرفت پروردگار قدری فرو نشیند و آراممان کند که : الا بذکر الله تطمئن القلوب و در واقع در مصحف شریف به هیچ عملی سفارش زیاد انجام دادن نشده است الا به ذکرالله که :  فذکر الله ذکرا کثیرا

 

آن گنج سعادت که خدا داد به حافظ               از یمن دعای شب و ورد سحری بود

 

در ادامه می توانید ترجمه ی شیوای مناجات ناب و شورانگیز شعبانیه به قلم استاد کریم زمانی و شرحی بر این مناجات نورانی را دانلود بفرمایید.

دانلود  ترجمه ی شیوای مناجات شعبانیه  استاد کریم زمانی 

شرح  مناجات شعبانیه1

شرح مناجات شعبانیه2

 

آینه معرفت

آینه معرفت

عالم هستی، آینه معرفت، منزلگاه ادراک و اندیشه، و خانه فهم و دانایی است.

همه عالم، معرفت، شهود و درک از معبود را فریاد می زند. این من و توایم که گاه چشم 
برهم می گذاریم و خواب آلوده از کنار آن همه تصور بیدار کننده و هشیاری بخش می گذریم.

کدام ذره در عالم هستی است که حضور او را، عظمتش را، حکمتش را، لطفش 
را و علم بی پایانش را فریاد نکند؟

کدام ذره است که نیازمندیِ بی پایان مخلوق به خالق را به تصویر نکشاند؟
کجای این عالم از نشانه های معرفت زا و مناظر اندیشه برانگیز تهی است؟ 

کافی است چشم باز کنیم، همه جا او را ببینیم و نیاز عالم هستی به او را دریابیم
و این، همه آن معرفتی است که به آن محتاجیم.