خدایا! خوی رمضانی‏ ام را از من مگیر...

 

خدایا!

می‏دانی که گونه ‏هایم به نوازش ملایک محتاج است

و بی‏ کوثرت، هیچ آبی تشنگی روحم را فرو نخواهد نشاند.

بی‏ نور مهربانی‏ت، نگاه سردرگمم به سیاهی خواهد رسید.

می‏دانم بی‏ مساعدت تو، خوابی سنگین،

گوش‏هایم را و قلبم را خواهد ربود.

خدایا! تازه زبان گنگم با تو حرف زدن را می ‏آموزد

و دست‏هایم، کورمال کورمال به دروازه ‏های اجابتت می‏رسد.

خدایا! به تو پناه می‏برم از چشم‏هایی که دوباره گمت کنند

و از دست‏هایی که رهایت سازند.

خدایا! به تو پناه می‏برم از جذام بی‏ تفاوتی

که دوباره به سراغم بیاید.

به تو پناه می‏برم از آنچه

از درگاهت رانده شده است.

تو را به هر آنچه خوب است،

برای روز مبادایم بمان که بی‏ تو پوچ خواهم بود.

خدایا! خوی رمضانی‏ ام را از من مگیر.

----------------------------------------

دوری تو برایم سخت است، ای مونس من

 

«السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرِینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً وَ أَفْجَعَ فِرَاقُهُ مَفْقُوداً»

خداحافظ ای همراه من که ارزش تو بالا بود و اکنون که می‏روی دلم را به درد

می ‏آوری. فراق تو برای من بسیار دردناک است.

 

«اللّهُمّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ هَذَا الشّهْرِ مِنْ خَطَایَانَا، وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ

مِنْ سَیّئَاتِنَا، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ، وَ أَجْزَلِهِمْ قِسْماً فِیهِ، وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ.»

خدایا، با بیرون رفتن این ماه، ما را از گناهانمان بیرون آور،

و همراه خارج شدنش ما را از بدیهامان خارج ساز.

و ما را از خوشبخت‏ترین اهل این ماه بوسیله این ماه،

و از پرنصیب‏ترین ایشان در این ماه و از بهره ‏مندترین ایشان در این ماه قرار ده .

 

فرازهایی از دعای 45 صحیفه ی سجّادیه در وداع با ماه مبارک رمضان