خوشه ای از خرمن کلام امام
قال امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیه السلام :
شیعَتُنَا المُتَباذِلونَ فى وِلایَتِنا، اَلمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلمُتَزاوِرونَ فى اِحیاءِ
اَمرِنا اَلَّذینَ اِن غَضِبوا لَم یَظلِموا وَ اِن رَضوا لَم یُسرِفوا، بَرَکَةٌ عَلى
مَن جاوَروا سِلمٌ لِمَن خالَطوا؛
امیر المومنین علی علیه السلام فرموده اند:
شیعیان ما کسانى اند که در راه ولایت ما بذل و بخشش مى کنند، در راه
دوستى ما به یکدیگر محبت مى نمایند، در راه زنده نگه داشتن امر و مکتب
ما به دیدار هم مى روند. چون خشمیگین شوند، ظلم نمى کنند و چون
راضی شوند،زیاده روى نمى کنند، براى همسایگانشان مایه
برکت اند و نسبت به هم نشینان خود در صلح و آرامش اند.
(کافى، ج 2، ص 236، ح 24)
پیامبر صلى الله علیه و آله:
اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاخلاصِ فِى السِّرِّ وَ العَلانیَةِ وَ اَن اَعفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعطىَ مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَن قَطَعَنى و اَن یَکونَ صَمتى فِکرا وَ نَظَرى عِبَرا؛
پروردگارم هفت چیز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشکار، گذشت از کسى که به من ظلم نموده، بخشش به کسى که مرا محروم کرده، رابطه با کسى که با من قطع رابطه کرده، و سکوتم همراه با تفکّر و نگاهم براى عبرت باشد.
کنزالفوائد ج2 ، ص 11
یک جرعه معرفت
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
من لا یحضره الفقیه : ج 4، ص 353، ح 5762