این، آغوش خداست...

این، آغوش خداست

درخت را دیده ‏ای که چگونه در پس حلول بهار
شکوفه‏ دار شدن را تجربه می‏کند؟

قنات را دیده ‏ای که با چه اشتیاقی، لحظه تموّج آب 
را در دل خویش، به رخ کویر می‏کشد؟

کعبه نیز همین‏گونه، مباهات رویش تو را برجهان فریاد می‏زند. 

این کعبه نیست که شکافته می‏شود تا 
شکفتن تو را لمس کرده باشد؛ 

این آغوش خداست که برای تحویل دادن 
تو به آفرینش خویش، گشوده شده است.