آرامــش دهنــــده
برای هر ترسی « لا اله الا الله »
برای هر غم و اندوهی « ما شاء الله »
برای هر نعمتی « الحمد لله »
برای هر آسایشی « الشکر لله »
برای هر چیز شگفت آوری « سبحان الله »
برای هر گناهی « استغفر الله »
برای هر مصیبتی « انا لله و انا الیه راجعون »
برای هر سختی و دشواری « حسبی الله »
برای هر قضا و قدر « توکلت علی الله »
برای هر دشمنی « اعتَصمتُ بالله »
برای هر طاعت و گناهی « لا حول و لا قوة الا بالله
العلی العظیم »
جرعه ای حرف حساب
خداوند
سبحان خطاب به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1) أکْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
2) وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
3) وَخَفِّفِ الْحَمْلَ،
فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.
4) وَأخْلِصِ الْعَمَلَ،
فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
5) وَأخِّرْ نَوْمَکَ إِلَى
الْقَبْرِ.
6)وَفَخْرَکَ إِلَى الْمیْزانِ.
7) وَشَهْوَتَکَ إِلَى الْجَنَّةِ.
8) وَراحَتَکَ إِلَى الاَّْخِرَةِ.9) وَلَذَّتَکَ إِلَى الْحُورِ العینِ.
10) وَکُنْ لى ، أکُنْ لَکَ.11) وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.
12) وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.13) فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.1
2) و «کشتى » را تعمیر کن ، که «دریا» عمیق است عمیق!
3) و «بار»[هاى اضافى که در این سفر به کارت نمى آیند] را فرو گذار و سبک گردان ، که راه باریک است باریک!4) و «عمل »[و کردار و گفتارت ] را خالص گردان ، که «حسابرس »بیناست بینا!
5) و خفتن خویش را به تاخیر بینداز و آن را براى درون قبر بگذار!6) و فخر کردنت را براى هنگامه برپایى «میزان » [در قیامت ] بگذار.
7) و میل [و برآوردن خواهشهاى دل ]ات را براى بهشت واگذار.
8) و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.9) و لذت جویى ات را براى [زیستن در کنار] همسران بهشتى واگذار.
10) و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.11) و با سبک شمردن دنیا، به من نزدیک شو و تقرّب بجوى.
12) و با دشمن داشتن فاجران و بدکاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیکان ، خویشتن رااز آتش ، دور بدار.13) پس [بدان که ] خداوند، پاداش نیکوکاران را تباه نمى سازد.
من مسافرم ...
جهانگردی به دهکده ای رفت تا زاهد معروفی را
زیارت کند و دید که زاهد در اتاقی ساده زندگی می کند.
اتاق پر از کتاب بود و غیر از آن فقط میز و نیمکتی دیده می شد.
جهانگرد پرسید: لوازم منزلتان کجاست؟...
زاهد گفت: مال تو کجاست؟
جهانگرد گفت:من اینجا مسافرم.
زاهد گفت: من هم.
من کیستم...؟!
ارزش من چقدر است...؟!
با زندگی خود تا کنون چه کرده ام...؟!
هشدار امام علی(ع) درباره غرور زدگی
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام به هنگام تلاوت آیه 6 سوره انفطار (ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است) فرمود: پس سستى دل را با استقامت درمان کن، و خواب زدگى چشمانت را با بیدارى از میان بردار، و اطاعت خدا را بپذیر، و با یاد خدا انس گیر، و یاد آر که تو از خدا روى گردانى و در همان لحظه او روى به تو دارد، و تو را به عفو خویش مىخواند، و با کرم خویش مىپوشاند در حالى که تو از خدا بریده به غیر او توجّه دارى پس چه نیرومند و بزرگوار است خدا و چه ناتوان و بى مقدارى تو، که بر عصیان او جرأت دارى، در حالى که تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در سایه رحمت او آرمیدهاى، نه بخشش خود را از تو گرفته،و نه پرده اسرار تو را دریده است.
متن حدیث:
قاله عند تلاوته: " یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم" : ...فتداو منْ داء الْفتْرة فی قلْبک بعزیمةٍ، ومنْ کرىالْغفْلة فی ناظرک بیقظةٍ، وکُنْ لله مُطیعاً، وبذکْره آنساً، وتمثّلْفی حال تولّیکعنْهُ إقْبالهُ علیْک، یدْعُوک إلى عفْوه، ویتغمّدُکبفضْله، وأنْت مُتولٍّ عنْهُ إلى غیْره.فتعالى منْ قویٍّ ما أکْرمهُ! وتواضعْت منْ ضعیفٍ ما أجْرأک على معْصیته! وأنْت فی کنف ستْره مُقیمٌ، وفی سعة فضْله متقلّبٌ، فلمْ یمْنعْک فضْلهُ، ولمْ یهْتکْ عنْک ستْرهُ...
«نهج البلاغه- خطبه223»
F
«یا ارحــــــــم الرّاحــــــمین»
همیشه اضطراب و نگرانى یکى از بزرگترین بلاهاى زندگى انسان بوده و هست
بانــــــــــــــو جواهــــــــــرت را محکـــــــــــم بچسب....
هر کسی لیـــــــــــاقت چــــــــــــــادر را ندارد....
باید زهرایی باشی
تا یادگارش رابپوشی؛
چشمه ای از زندگی
در گوشه ای از وجود من، در اعماق درونم چشمه ای می جوشد؛
چشمه
ای که در همه جایِ من جاری و ساری است و در ذره ذره
وجودم
موجی آرام، لطیف و روح بخش می افکند.
در
درون من همراه با حس گرسنگی، تشنگی، عشق، عاطفه و مجموعه ای از
احساسات
مختلف، حسی می جوشد که مرا نه به سوی عالم خاک، که به بالا می کشاند.
حسی که
مرا به فروتنی و خاکساری در برابر وجودی برتر و فراتر وامی دارد.
خردی
مرا، کوچکی ام را و ناتوانی ام را به من می نمایاند و مرا به پرستش وجودی
غنی،
سرشار و بزرگ فرا می خواند.
حس
پرستش، چشمه ای زلال است با موج هایی به غایت نرم و لطیف، ولی
روح
بخش و جان افزا که همه وجود مرا در بر می گیرد
و آرام
آرام رو به بالا می کشاند.
چشمه
ای پاک و زندگی آفرین که در میان همه مخلوقات هستی، تنها
به من،
یعنی به انسان عطا شده و در من حیاتی فراتر
از
حیات همه مخلوقات جاری می کند.
