تفسیر آیه ١٥٦– سوره بقره: الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إ

تفسیر آیه ١٥٦– سوره بقره

متن عربی آیه : الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ

 

کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند : ما از آن خدا هستیم و به او باز می گردیم.

 

 

ترجمه فولادوند

[همان‏] کسانى که چون مصیبتى به آنان برسد، می‏گویند: «ما از آنِ خدا هستیم، و به سوى او باز می‏گردیم.»

 

 

ترجمه مجتبوی

آنان که چون مصیبتى- پیشامد ناخوشایندى- به ایشان رسد، گویند: ما از آنِ خداییم و به سوى او باز می‏گردیم.

 

 

ترجمه مشکینی

همان کسانى که چون مصیبتى بر آنها وارد شود گویند: همانا ما از آن خداییم (ملک حقیقى اوییم به ملاک آنکه خلق و حفظ و تدبیر امور و اعدام ما به دست اوست) و همانا به سوى او باز خواهیم گشت.

 

 

ترجمه بهرام پور

آنها که هرگاه مصیبتى بدانها رسد [صبورى کنند] و گویند: ما از آن خداییم و به سوى او باز می‏گردیم.

پانوشت:

اگر انسان با یک نگاه عمیق به این دنیا بنگرد به درستی خواهد فهمید که حقیقتاً این دنیا جای قرار نیست و همه ما روزی بار سفر را باید ببندیم و از این دنیای فانی به جهانی دیگر منتقل شویم . مهم اینست که انسان در این دنیا بفهمد که برای چه بوجود آمده و هدف از خلقتش چیست . مهم اینست که انسان به آن مقصود واقعی دست یابد . مهم اینست که بتواند از امتحانات الهی سر بلند بیرون بیاید و در برابر مصائب دنیا جزو صابرین باشد که در نتیجه همانطور که در آیه فوق آمده است خداوند عزیز و مهربان به او بشارت بدهد . بشارت به زندگی جاوید و سعادتی بی پایان .

دوستان بیاییم دست از غفلت بکشیم و فریب ظاهر دنیا را نخوریم . بیاییم با خود بیاندیشیم که چرا به این دنیا آمده ایم و بعد از این دنیا به کجا می رویم و وظیفه ما در این دنیا چیست...

 

در پایان از دوستان عزیز و بزرگوارم تمنا دارم جهت شادی روح پدربزرگ عزیزم که به تازگی فوت نموده اند یک حمد و سه قل هو الله قرائت بفرمایید.

سپاس بی نهایت...

لطفا جهت مطالعه تفسیر آیه 156 سوره ی بقره به ادامه مطلب مراجعه بفرمایید:

 

تفسیر آیه ١٥٦– سوره بقره: الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إ

تفسیر آیه ١٥٦– سوره بقره

متن عربی آیه : الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ

 

کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند : ما از آن خدا هستیم و به او باز می گردیم.

 

 

ترجمه فولادوند

[همان‏] کسانى که چون مصیبتى به آنان برسد، می‏گویند: «ما از آنِ خدا هستیم، و به سوى او باز می‏گردیم.»

 

 

ترجمه مجتبوی

آنان که چون مصیبتى- پیشامد ناخوشایندى- به ایشان رسد، گویند: ما از آنِ خداییم و به سوى او باز می‏گردیم.

 

 

ترجمه مشکینی

همان کسانى که چون مصیبتى بر آنها وارد شود گویند: همانا ما از آن خداییم (ملک حقیقى اوییم به ملاک آنکه خلق و حفظ و تدبیر امور و اعدام ما به دست اوست) و همانا به سوى او باز خواهیم گشت.

 

 

ترجمه بهرام پور

آنها که هرگاه مصیبتى بدانها رسد [صبورى کنند] و گویند: ما از آن خداییم و به سوى او باز می‏گردیم.

پانوشت:

اگر انسان با یک نگاه عمیق به این دنیا بنگرد به درستی خواهد فهمید که حقیقتاً این دنیا جای قرار نیست و همه ما روزی بار سفر را باید ببندیم و از این دنیای فانی به جهانی دیگر منتقل شویم . مهم اینست که انسان در این دنیا بفهمد که برای چه بوجود آمده و هدف از خلقتش چیست . مهم اینست که انسان به آن مقصود واقعی دست یابد . مهم اینست که بتواند از امتحانات الهی سر بلند بیرون بیاید و در برابر مصائب دنیا جزو صابرین باشد که در نتیجه همانطور که در آیه فوق آمده است خداوند عزیز و مهربان به او بشارت بدهد . بشارت به زندگی جاوید و سعادتی بی پایان .

دوستان بیاییم دست از غفلت بکشیم و فریب ظاهر دنیا را نخوریم . بیاییم با خود بیاندیشیم که چرا به این دنیا آمده ایم و بعد از این دنیا به کجا می رویم و وظیفه ما در این دنیا چیست...

 

در پایان از دوستان عزیز و بزرگوارم تمنا دارم جهت شادی روح پدربزرگ عزیزم که به تازگی فوت نموده اند یک حمد و سه قل هو الله قرائت بفرمایید.

سپاس بی نهایت...

لطفا جهت مطالعه تفسیر آیه 156 سوره ی بقره به ادامه مطلب مراجعه بفرمایید:

 

قدردانی از نعمتها...

منبع: نقاش فقیر

قدردانی از نعمتها...

منبع: نقاش فقیر

فردای پرحسرت

فردای پرحسرت 

لحظه ها آن قدر تند می گذرند که حسشان نمی کنیم. همه چیز آن قدر یک نواخت، 
روزمره و گاه کسل کننده است که یادمان می رود کجاییم و چه می کنیم. 

خوابمان می گیرد، از یاد می بریم.
آن وقت حساب لحظه ها، کارها، اندیشه ها و همه چیز از دستمان می رود.
یادمان می رود که آمده ایم تا برویم.

یادمان می رود که فردایی هست که باید در آن، حساب تک تک این لحظه ها
را و این داشته های امروزمان را برسند و ما پاسخ بگوییم.

چرا آن لحظه ها را هدر دادی؟ با آنچه به تو دادیم چه کردی؟ 
و آن روز، روز حسرت است. 

وقتی پاداش لحظه های خوبی را که به عملی نیک یا به ذکری 
گذرانده ای، ببینی، آه می کشی که چه اندک لحظه هایی را چنین گذرانده ای
و چه بسیار را هدر داده ای.

کاش یک لحظه دیگر، کاش یک کار نیک دیگر، یک ذکر دیگر، کاش...!
بیا راهی پیدا کنیم که فردا کمتر حسرت بخوریم.

 

فردای پرحسرت

فردای پرحسرت 

لحظه ها آن قدر تند می گذرند که حسشان نمی کنیم. همه چیز آن قدر یک نواخت، 
روزمره و گاه کسل کننده است که یادمان می رود کجاییم و چه می کنیم. 

خوابمان می گیرد، از یاد می بریم.
آن وقت حساب لحظه ها، کارها، اندیشه ها و همه چیز از دستمان می رود.
یادمان می رود که آمده ایم تا برویم.

یادمان می رود که فردایی هست که باید در آن، حساب تک تک این لحظه ها
را و این داشته های امروزمان را برسند و ما پاسخ بگوییم.

چرا آن لحظه ها را هدر دادی؟ با آنچه به تو دادیم چه کردی؟ 
و آن روز، روز حسرت است. 

وقتی پاداش لحظه های خوبی را که به عملی نیک یا به ذکری 
گذرانده ای، ببینی، آه می کشی که چه اندک لحظه هایی را چنین گذرانده ای
و چه بسیار را هدر داده ای.

کاش یک لحظه دیگر، کاش یک کار نیک دیگر، یک ذکر دیگر، کاش...!
بیا راهی پیدا کنیم که فردا کمتر حسرت بخوریم.

 

توشه ای برای فردا

توشه ای برای فردا 

شب می خوابی و صبح آسوده برمی خیزی.

چند قدمی پی کسب و کاری و بعد خورد و خوراک و استراحتی، و بعد باز هم کار

و تلاش برای موازنه دخل و خرج، و شب خسته و خواب آلود باز سر بر بالش می گذاری.

اما یک لحظه صبر کن. یک لحظه تأمل کن.

سر از این چرخه مدام در حرکت بیرون آر، فردایی هم هست؛ 

فردایی که پای میزان عمل خواهی ایستاد.

آیا تو در این چرخه مدام هر روزه زندگی ات، به این فردا هم اندیشیده ای؟ 

شده است که کارهایت را به نام خدا و با نیت 

خرسندی او به توشه ای برای فردا بدل کنی؟ 

شده است که لابه لای همه کارهایت، به کوله بار خالی ات هم نگاهی بیندازی

و برایش فکری بکنی، و از هر کاری که می کنی، تنها با نیتی الهی، گوهری سنگین

برای میزان عمل فراهم آوری؟

برای فردایی که روز حسرت است؛ 

عمل نیک و نیت پاک امروز ای کاش گفتن، و روزی که

درآن هیچ چیز جز روزت، تو را نجات نمی دهد.

توشه ای برای فردا

توشه ای برای فردا 

شب می خوابی و صبح آسوده برمی خیزی.

چند قدمی پی کسب و کاری و بعد خورد و خوراک و استراحتی، و بعد باز هم کار

و تلاش برای موازنه دخل و خرج، و شب خسته و خواب آلود باز سر بر بالش می گذاری.

اما یک لحظه صبر کن. یک لحظه تأمل کن.

سر از این چرخه مدام در حرکت بیرون آر، فردایی هم هست؛ 

فردایی که پای میزان عمل خواهی ایستاد.

آیا تو در این چرخه مدام هر روزه زندگی ات، به این فردا هم اندیشیده ای؟ 

شده است که کارهایت را به نام خدا و با نیت 

خرسندی او به توشه ای برای فردا بدل کنی؟ 

شده است که لابه لای همه کارهایت، به کوله بار خالی ات هم نگاهی بیندازی

و برایش فکری بکنی، و از هر کاری که می کنی، تنها با نیتی الهی، گوهری سنگین

برای میزان عمل فراهم آوری؟

برای فردایی که روز حسرت است؛ 

عمل نیک و نیت پاک امروز ای کاش گفتن، و روزی که

درآن هیچ چیز جز روزت، تو را نجات نمی دهد.

جرعه ای حرف حساب

جرعه ای حرف حساب

خداوند سبحان خطاب به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1) أکْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
2) وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
3) وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.
4) وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
5) وَأخِّرْ نَوْمَکَ إِلَى الْقَبْرِ.

6)وَفَخْرَکَ إِلَى الْمیْزانِ.

7) وَشَهْوَتَکَ إِلَى الْجَنَّةِ.

8) وَراحَتَکَ إِلَى الاَّْخِرَةِ.

9) وَلَذَّتَکَ إِلَى الْحُورِ العینِ.

10) وَکُنْ لى ، أکُنْ لَکَ.

11) وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.

12) وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.

13) فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.¹

اى فرزندآدم!
1) «توشه » را افزون کن ، که «راهِ » [آخرت و رسیدن به سعادت ]، دور است دور!

2) و «کشتى » را تعمیر کن ، که «دریا» عمیق است عمیق!

3) و «بار»[هاى اضافى که در این سفر به کارت نمى آیند] را فرو گذار و سبک گردان ، که راه باریک است باریک!

4) و «عمل »[و کردار و گفتارت ] را خالص گردان ، که «حسابرس »بیناست بینا!

5) و خفتن خویش را به تاخیر بینداز و آن را براى درون قبر بگذار!

6) و فخر کردنت را براى هنگامه برپایى «میزان » [در قیامت ] بگذار.

7) و میل [و برآوردن خواهشهاى دل ]ات را براى بهشت واگذار.

8) و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.

9) و لذت جویى ات را براى [زیستن در کنار] همسران بهشتى واگذار.

10) و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.

11) و با سبک شمردن دنیا، به من نزدیک شو و تقرّب بجوى.

12) و با دشمن داشتن فاجران و بدکاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیکان ، خویشتن رااز آتش ، دور بدار.

13) پس [بدان که ] خداوند، پاداش نیکوکاران را تباه نمى سازد.

جرعه ای حرف حساب

جرعه ای حرف حساب

خداوند سبحان خطاب به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1) أکْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
2) وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
3) وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.
4) وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
5) وَأخِّرْ نَوْمَکَ إِلَى الْقَبْرِ.

6)وَفَخْرَکَ إِلَى الْمیْزانِ.

7) وَشَهْوَتَکَ إِلَى الْجَنَّةِ.

8) وَراحَتَکَ إِلَى الاَّْخِرَةِ.

9) وَلَذَّتَکَ إِلَى الْحُورِ العینِ.

10) وَکُنْ لى ، أکُنْ لَکَ.

11) وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.

12) وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.

13) فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.¹

اى فرزندآدم!
1) «توشه » را افزون کن ، که «راهِ » [آخرت و رسیدن به سعادت ]، دور است دور!

2) و «کشتى » را تعمیر کن ، که «دریا» عمیق است عمیق!

3) و «بار»[هاى اضافى که در این سفر به کارت نمى آیند] را فرو گذار و سبک گردان ، که راه باریک است باریک!

4) و «عمل »[و کردار و گفتارت ] را خالص گردان ، که «حسابرس »بیناست بینا!

5) و خفتن خویش را به تاخیر بینداز و آن را براى درون قبر بگذار!

6) و فخر کردنت را براى هنگامه برپایى «میزان » [در قیامت ] بگذار.

7) و میل [و برآوردن خواهشهاى دل ]ات را براى بهشت واگذار.

8) و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.

9) و لذت جویى ات را براى [زیستن در کنار] همسران بهشتى واگذار.

10) و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.

11) و با سبک شمردن دنیا، به من نزدیک شو و تقرّب بجوى.

12) و با دشمن داشتن فاجران و بدکاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیکان ، خویشتن رااز آتش ، دور بدار.

13) پس [بدان که ] خداوند، پاداش نیکوکاران را تباه نمى سازد.