نسیم رحمت حق از لای درختان بهشت می آید

نسیم رحمت حق از لای درختان بهشت می آید

از مناره های بلند عرش، ندای ملکوتی
«شَهْرُ رَمَضانُ الَّذی اُنْزِلَ فیهِ الْقُرآنْ...، »، بلند است.

تمام کائنات، از شمیم یاس های بهشتی، سرریز می شوند.
دوباره همه سرها، رو به آسمان بلند می شوند
و این بیدار شدن از خواب زندگی، احیای درختان خزان کشیده
در بهار طبیعت را یادآور می شود؛

این بهارِ قرآن و رویش سبزه های خوشرنگِ خلوص
و ایمان و آن بهار، و برآمدن گل های صحرایی، هردو،
سیر به سوی جنبش و گذر از سکون و سستی است.

خدایا! در این ماه، مرا از بند عبادت بی تفکر و تأمل رهایی
بخش و روزه دل را نصیبم کن که عیار و ارزش آن، به اندیشه و تفکر است.

خدایا! روزه شکم را بهایی نیست؛
که رنجی است بی گنج، و خاکی است بی بذر.

امام علی علیه السلام :
«صِیامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِکْرِ فی الْاَثامِ أفْضَلُ مِنْ صِیامِ الْبَطْنِ عَنِ الطَّعامِ.»
«روزه دل، از اندیشیدن به گناهان، برتر از روزه شکم، از غذاخوردن است.»

منسیه علیمرادی